دلم خیلی گرفته.

یک جور بغضی، بدجوری گلویم را گرفته و می­فشارد.

نمی­دانم دقیقاً از کجا و کی شروع شد.

نمی­دانم ساعتش چند بود و یا بعد از کدام یک از حرفهای
 
تو و یا بچه­ها و یا فکر من شروع شد.

اصلاً سر میز شام احساسش نمی­کردم.
 
و تا این نقطه که تنها نشستم و خلوت کردم با خودم،
 
هیچ اثری از آن نبود.

ولی حالا...
 

حلقه­ فشارش بر گرد ­گلویم هر لحظه تنگ­تر می­شود

 و اشکهایم یکی یکی سرازیر شده­اند.

تا به امشب این همه باورش نکرده بودم.

گفته بودی در این باره حرفی نزنم.

 گفتی طاقتش را نداری. گفتی به یادت نیاورم.

و من خودم هم نمی­خواستم و اصلاً باورش نداشتم که چیزی بگویم.

ولی امشب،

سر میز شام،
 

نمی­دانم در کدامین لحظه، در میان کدام کلام و با فروبردن کدام لقمه،
 

بالاخره اتفاق افتاد.

و من باورم شد.

ولی هنوز نه.

هنوز باورم نشده.

چون اشکها بدون اینکه بدانم و بفهممشان، پایین می­آیند.

و بغض بدون هیچ کنترلی از جانب من همچنان ادامه می­دهد.

و چیزی در اعماق درونم،
 

ناامیدانه،
 

به من می­گوید که ...
.

......

.........................

خدایا ....

تو توی دنیا یک نفری اما میتونی دنیای یک نفر باشی!!!





زیبا اینو یا بنویس یا روی یه تابلو بزن

همه دوستت دارن اما نه به اندازه من

انهایی که عاشقند هرگز نمیترسند

 و انهایی که میترسند هرگز عاشق نمیشوند!!!

زندگی چیست؟ عشق ورزیدن!

زندگی را به عشق بخشیدن

زنده است انکه عشق میورزد

دل و جانش به عشق می ارزد!!!

                          برای تمام کسانی که عشق میورزند





از در که تو اومد عطرش تمام فضا رو پر کرد...

نفسم بند اومد...

مست بوش شدم...

پاشدم...

 دلم میخواست تو بغل بگیرمش...

آخه میدونید من انبه خیلی دوست دارم!!!

زندگی:

        قصه تلخ دوستی های مظحک بره ها ست با گرگها...

         دوستی قشنگ لبه بران نازک شمشیرها و گردن هاست...

         قصه تلخ آدمهایی ست که در عین دشمنی ها خود را دوست می پندارند....

         در شازده کوچولو آمده است :

                   اسب به او گفت اگر دوستی نداری مرا اهلی کن تا دوست تو باشم.

                   پرسید:

                   اهلی کردن یعنی چه؟

                   گفت:

                   یعنی  ایجاد علاقه کردن!!!!!!!!!!!

       همان بهتر که اسب ها را به دوستی برگزینیم!!!!!

از اندیشمندی پرسیدند:

عشق یعنی چه؟

گفت:

یک سو ء تفاهم احمقانه بین دو انسان ابله!!!

زندگی شستن یک بشقاب است!!!

یعنی زندگی میتونه به سادگی  کوتاهی و در عین حال پیچیدگی شستن
 
بشقاب است!!

شما وقتی بشقاب رو میشورید آثار گذشته رو ازش پاک میکنید

و برای آینده آمادش میکنید!!!

کاش زندگی شستن یک بشقاب بود!!!

 

 

 

تک و تنها میونه مردم اینجا

دارم از غصه میمیرم

توی این غربت شبها

خیلی وقته غم تو دلم لونه کرده

خیلی وقته که شبام تاریک و سرده

نازنین اما رسیدی

قصه هامو تو شنیدی

واسه ی درخت تنها

سایه بونیو امیدی

روزگارمون چه خوب بود

دستتو رو شاخه هام بود

صدای ریختن برگام

نشون فصل خزون بود

پشت این همه سکوتم

گریه هامو توندیدی

همیشه ابریم اما

تو که چشمامو ندیدی

با صدای خسته خوندم

تو برام قشنگ ترینی

هنوزم عاشقم اما

تو نگام عشق و ندیدی

 

 

 

 

                    بهار چیست ؟ ندانم , که من بهار ندارم

                                                               ز روزگار چه پرسی ؟ که روزگار ندارم

 

                    رواست حال مرا از شب سیاه بپرسی

                                                              که تا سپیده , به جز چشم اشکبار ندارم

 

                   به من که در همه عمرم به گلشنی نرسیدم

                                                             سخن مگو ز بهاران که من بهار ندارم

 

                   گهی به درد خود و گه به حال خلق بگریم

                                                             در این میان به جز جان سوگوار ندارم

 

                   مگر به چاه بگویم شبانه راز دلم را

                                                            که یار محرم و معشوق رازدار ندارم

 

                  تو سوز عشق ندانی , به اشک من ز چه خندی؟

                                                           که عاشقم من و در گریه اختیار ندارم

 

                 هر آنچه دوست پسندد به جان و دل بپسندم

                                                          که با قضا و قدر دست کارزار ندارم

 

 

 

 

  آسمون چشمای آبیه خداست که همیشه مواظب من و توست

  آسمونم امشب دلش گرفته . اون که دلش بزرگه  ,

 پس چرا نمی تونه جلوی بغضشو بگیره ؟

  وای خدا آسمون به این بزرگی اینجوریه دیگه وای به

حال بنده های تو.

  بعضی وقتا معلوم که آسمون دلش بدجوری از روزگار پره ,
 
چون وسط گریه هاش فریاد هم می زنه .

 

  فریادی که آدم رو به وحشت می ندازه , فریادی که توش پر از
 
حرفای نگفتس .

  منم امشب دلم مثل این آسمون گرفته , دوست دارم گریه کنم

و فریاد بزنم ولی افسوس که .....

  کاش الآن زیر بارون بودم , اونوقت منو آسمون هردومون
 
با هم کلی درد و دل می کردیم شاید اینطوری

 

  آروم می شدیم

  ای کاش الآن یه جایی بودم که هیچ کس نبود ,
 
جایی که جز صدای خودم و خدای خودم و آسمون هیچ

 

  صدایی شنیده نمی شد

  چند وقته دلم بدجوری هوای مشهد و کرده .

من دیوونه ی امام رضام

  امیدوارم امام رضا لایق بدونن و تابستون بطلبن

که برم زیارتشون

  به امید اون روز

 

 

 

گاه آرزو می کنم زورقی باشم برای تو

 

تا بدان جا برمت که می خواهی .

 

زورقی توانا

 

به تحمل باری که بر دوش داری

 

زورقی که هیچگاه واژگون نشود

 

به هر انداره که ناآرام باشی

 

یا متلاطم باشد

 

دریایی که در آن می رانی

 

ما رفتیم ...

ما رفتیم تا هر وقت مطمئن شدیم که

میشه بزرگ بشیم ولی آدم بزرگ نشیم

برگردیم ...

به امید دیدار ...