تنها برای تو می نویسم

درباره من

1-سلام ، من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نویسنده معروف یک کلوخ تیپا خورده ، من فقط یه آدمم ، یه آدم که گاهی زیادی مهربونه گاهی زیادی حساسه و گاهی هم زیادی مغرور ، آدمی که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدمای دیگه گاهی این چیزا رو حس نمی کنن !! کاش خدای اون بالاها آدمایی رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهمیم ، به یه چیز بخندیم، به یه چیز اشک بریزیم، و فهم و ادب و ایمان چاشنی صداقت کلاممون باشه . به همون خدای آسمونا اینا شعر نیست شعار نیست لااقل برای من نیست اینا از عمق وجود م بلند میشه بس که دیوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهایی ما میگذرد،به هوای هوسی هم که شده،سرکی میکشد و میگذرد . . . 2- در مورد وبلاگم ... به یادگار برای کسی که نه! برای به یادگار ماندن برای روزهای نیامده ی فردا می نویسم تا یادم نرود آنچه که بودم. چیزی نیست جز دل نوشت های من. صفحات وبلاگم چیزی شبیه لایه های درونی روحی و شخصیتی من است ٬ از همان لایه های پنهانی که ۱۰۰ سال یکبار میل به بروزشان در جایی غیر از اینجا میکنم! شاید اگر شخصی که مرا از نزدیک دیده وبه ظاهر می شناسد یکی از نوشته هایم را مقابلم بلند بلند بخواند و سوال پیچم کند من همزمان بلند بلند بخندم و همه چیز را انکار کنم! و بپرسم این مزخرفات را چه کسی نوشته! 3-در مورد تولدم... متولد 56/02/14 هستم از 26 سالگی شروع به نوشتن کردم و دوست ندارم ویرایش کنم زن زیبائی نیستم موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید و نه شب را به یادت می‌‌آورد نه ابریشم نه سکوتِ شاعرانه نه حتی خیال یک خوابِ آرام پوستِ گندمی دارم که نه به گندم میماند نه کویر و چشم هائی‌ که گاهی‌ سیاه میزند گاهی‌ قهوه ای دست‌هایم دست هایم مهربانند و هر از گاهی‌ برایِ تو به یادِ تو به عشقِ تو شعر می‌‌نویسند مرا همینطور ساده دوست داشته باش... . . ۳- در مورد تو ... این منم که تو را می خوانم نه پری قصه هستم در آفاق داستان و نه قاصدکی در یک قدمی تو کسی که همواره به یاد توست سالهاست با رودخانه و آسمان زندگی می کنم برای کفتران چاهی دانه می ریزم و ماه را به مهمانی درختان دعوت می کنم این تویی که مرا در تمام لحظات می بینی می نویسم تا تمامی درختان سالخورده بدانند که تو مهربانترین مهربانی پس آرام و گرم می نویسم دوستت دارم ۴- حرف دل ... زمانی کودکی را فهمیدیم که بزرگ شده بودیم ××× و حرف را زمانی درک کردیم که جز دروغ چیز دیگری برای گفتن نداشتیم ... ادامه...

آمار : 848131 بازدید Powered by Blogsky

ماه حسود نیست ۰۰۰

دلم سکوت کرده است

و روز به روز حواس من شفافیت خویش را از دست می دهد ..

مثل زمانی که پلک نزدیک می کنی تا کورسویی ببینی از ساحل دوردست ....

اما زمان زیادیست که در کابوس پریشانی گرفتارم

و مدام با خود می گویم کی تمام می شود روزهای سنگین ؟

روزهایی مثل تابستان دم کرده و داغ ...

روزهای مرطوب و شرجی تابستان که نفس تا خرخره بالا نمی آید ؟ ...

لذت زندگی فرار می کند از من یا من فرار می کنم از همه چیز...

من دلم برای خودم تنگ می شود ...

برای روزهایی که من یک کودک بود ...

کودکی که درون چشمهایش فقط آب بود...

و زندگی زشتیهای خویش را بی حیاوار به رخش نکشیده بود...

خشم ...

نفرت ...

دروغ ...

فریب ...

شعار ...

هیچکدام را نمی شناخت ...

من کودک درونم را می خواهم ...

باور کن

ایستاده ای و بودن را نفس می کشی، آری همان وقت که اسطوره

ذهنت آرام به سوی تباهی می رود، همان جا که تو سطر آغاز افسانه ها

می شوی،همان جا که در ادراک خاطراتی تلخ معلق می مانی، یک نفر

شاید یک عاشق همچنان به انتظار توست، شاید هنوز هم دلی برای

نگاهت می تپد.پس چرا همچنان در هجوم خاطرات تلخ محصور مانده ای؟

و آن زمان که در اوج یاس و نومیدی در کلبه خاک گرفته و قدیمی ذهنت

"گذشتن ها" را معنا می کنی آرام به بوم هزار رنگ خاطرات شیرین و

مهربانی سرکش از شعله های جنون بیندیش.

پس چرا هیچ گاه سعی نمی کنی تو ویران کننده دیوارهای کاه گلی غرور

باشی، چرا هیچ گاه سعی نمی کنی پشت حصارهای سکوت را هم ببینی

.
باور کن آنجا، آن سوتردیوارهای کاه گلی غرور ، درست پشت حصارهای

کاغذی سکوت دنیای روشنی است، پر از اقاقی هایی که به دنبال یاس

می دوند، باور کن آسمان آنجا مثل آسمان "هرکجا" نیست،و رود هایش

برای عبور اجازه نمی خواهند، باور کن آنجا عاشقی چشم انتظار توست.

باور کنید ماه حسود نیست

ستاره های حسود پشت سرش صفحه گذاشته اند.

دختری که هیچ کس و جز تو نداره جمعه 15 اردیبهشت‌ماه سال 1385 ساعت 11:23 ب.ظ