تو رفته ای ومن خسته سخت می گریم
تمام قلب تو از بغض و کینه کمرنگ است
به خاطر تو شکستم نگاه کن بر من
که بی تو زندگیم وحشیانه بی رنگ است
تو رفته ای و من خسته باز جا ماندم
به زیر ظلمت آوار سرد خاطره ها
بگو به من که چه سودی ز اشک من ببری
و از شکستن چشمان گرم پنجره ها
تو رفته ای به امید ستاره ای بهتر
و من ستاره تنها به پا نشسته تو
بگو به من که کدامین فرشته ای شاید
دری شگفت گشاید به قلب خسته تو
...و آخرین سخنم با تو حرف آخر نیست
هنوز هم تو عزیزی هموز من عاشق
هنوز منتظرم گر چه قلب من خالیست
به هر چه سد شده در راه من شدم فائق
تقدیم به عزیزترینم
کسی که بهانه ای شده برای گفتن من ،برای گفتن هر شعر
و
هر حرف
و
هر آهنگی
( تقدیم به کسی که مثل هیچکس نیست)
دنیای ما دنیای وارونگی است و برای زندگی در این دنیا باید وارونه بود. در دنیای امروز کسی که از حرفهای لطیف و عاشقانه و آدمهای احساساتی احساس تهوع نکند بیمار است. کسی که می ترسد از این که اسلحه در دست بگیرد بیمار است. کسی که همه را دوست دارد و به آن ها اعتماد می کند بیمار است. کسی که از خیانت نزدیک ترین دوستش نمی ترسد و از آن بیم ندارد بیمار است. کسی که از راه رفتن در خیابان های دودآلود پرهیز می کند بیمار است. کسی که همواره احساسش را در اختیار صداهای گوشخراش قرار می دهد و از آن ها رنجیده می شود بیمار است. کسی که به همه چیز ساده و بی ابهام نگاه می کند بیمار است کسی که به سادگی عاشق می شود بیمار است. کسی که به روش های خشونت آمیز اعتقادی ندارد بیمار است. کسی که مثل گذشته رو در رو دعوا می کند مشت می خورد و مشت می زند و از پشت خنجر نمی زند بیمار است. کسی که فکر می کند علم و ثروت با هم در رقابت اند بیمار است. کسی که به سادگی و بی آلایشی معتقد است بیمار است.
خلبان شکاری
ِY! ID : general_hellish
گدا اگر همه عالم بدو دهند گداست ...