خود بودن


 
شاید چالاک ترین انسان نباشم

شاید زیباترین و بهترین نباشم

شاید زیرکترین و پر معناترین نباشم

اما هنری دارم و آن هم هنر خود بودن است

و به خاطر همین خود بودن همیشه شکست خورده ام

ای کاش کمی بی احساس بودم ...

خاطره های تلخ

 

سلام

سلامی چو بوی خوش آشنایی 

یک فنجان قهوه و بعد ...

دارم خاطره های تلخ را مرور می کنم

از پارسالی که دوست امسالی که آشنا

وسالی که نکوست !ببخشید

به جا نمی آوری ! آه ...

این آدم ها کوچکتر از آنند که بزرگ شوند ؛

حتی کوچکتر از آن که کودک بمانند .

فقط خاک و حیف و.

آب و میل می کنند. ببخشید ! 

داشتم خاطره های تلخ را...

 

هنوز...

هنوز جای چشم هایت روی من است  

چقدر محکم نگاه زدی ! حیف شد 

دست هایم نبود درد بگیرم وگرنه ...

یادم که می افتد زمین آخ !... بدون دست هم درد می گیرم ؛

اینهمه من حوا شدم اینهمه تو آدم نشدی

قطره های شیرین باران بغض برف چرا غصه می خوری ؟ !... 

وسعت را در نگاهم پیدا کن گرمی قلبم را احساس

جای چشم هایت را پاک نخواهم کرد.


حرف هایم

 

                                       

            حرف هایم در گلو جا می ماند     

    دست هایم پر از خالی تو و چشم هایم که مپرس...              

        خیلی هم سخت نیست قانون برای همه است              

          سایه ها همیشه در حسرت آفتابند!...

                                                                

غروب